Hij had zachte bruine krullen en een opvallende traanvormige moedervlek op zijn wang.
Martha verstijfde. Dat merkteken – identiek aan dat wat Evan als kind had – was onmiskenbaar. Op dat moment drong de waarheid tot haar door: de jongen was Evans zoon, het resultaat van een affaire met Nelly.
Het was niet toevallig dat Nelly bij haar was komen wonen. Ze had ervoor gekozen om hun kind op een steenworp afstand op te voeden, uit het zicht.
Toen Evan terugkwam van zijn reis, stond Martha op hem te wachten met de scheidingspapieren.
Er klonken geen boze woorden, alleen een zware, verstikkende stilte. Het echte verdriet was niet alleen Evans verraad – het was de stille verwoesting van een onschuldig kind dat midden in het vuurgevecht zat.
Martha koesterde geen woede jegens Tommy. Hij was onschuldig – een kind geboren in een situatie die gevormd werd door de slechte keuzes van volwassenen. In een poging het goed te maken, boden Evans geschokte ouders Martha de helft van het familiebedrijf aan.
Dat onverwachte gebaar werd het begin van een nieuw hoofdstuk, een hoofdstuk dat ze op haar eigen voorwaarden zou schrijven.
