Ik had niet gepland om die dag schoon te maken. Het ene moment was ik de was aan het vouwen, het volgende moment trilde mijn telefoon: “We komen eraan!” Paniek.
Ik had al dagen niet meer in de badkamer gekeken en de combinatie van aanhoudende vochtigheid en zeepresten trof me meteen.
Onder de gootsteen lag niets – geen doekjes, geen schoonmaakmiddel, zelfs geen halfgebruikte spons. Toen zag ik een licht gebruikt droogtrommeldoekje aan een shirt in de wasstapel plakken. Wanhoop deed me het grijpen.
In het begin voelde het vreemd om de stortbak ermee schoon te vegen. Maar het stof verdween meteen en maakte plaats voor een subtiele, frisse geur. Aangemoedigd ging ik verder met het deksel, de bril en de onderkant, en vouwde het doekje om de hoekjes te bereiken waar zich normaal gesproken vuil ophoopt.
