Vijf minuten later ging mijn telefoon.
Het was Chris, die schaterde van het lachen.
‘Kelly, ik kan het niet geloven,’ antwoordde hij. ‘Ik ken deze man al jaren, en ik had nooit, geen moment, gedacht dat hij zoiets waanzinnigs zou doen.’
‘Dus dit is geen grap?’ vroeg ik.
‘Echt niet,’ antwoordde Chris. ‘Eric is altijd al een beetje… druk met daten geweest, maar dit slaat echt alles. Oké, we moeten wraak nemen op deze kerel.’
Chris was een meester in nauwgezetheid van de hoogste orde.
In plaats van Eric alleen maar te bekritiseren in de groepschat, wilde hij een stap verder gaan.
‘Ik stuur dezelfde factuur,’ kondigde hij aan. ‘Dezelfde opmaak, nep-juridische taal, absurde kosten, alles erop en eraan.’
Servicefactuur – Verschuldigd bedrag: Een leven lang zwijgen.
We stellen je voor aan een mooie vrouw: 1 permanente blokkering op alle platforms.
Haar ervan overtuigen dat je een gentleman bent: een diepgaande, persoonlijke reflectie op waarom je single bent.
Je aan dezelfde tafel als haar laten zitten: een formele verontschuldiging aan alle vrouwen met wie je eerder een relatie hebt gehad.
Zonder je bloot te stellen aan het hele internet: een genereus geschenk waar je dankbaar voor zou moeten zijn.
Betaling dient ONMIDDELLIJK te geschieden. Bij niet-nakoming hiervan kan dit leiden tot openbare vernedering. Met vriendelijke groeten!
‘Dit is perfect,’ appte ik hem. ‘Verstuur het!’
‘Doorgestuurd!’ antwoordde hij even later.
Kort daarna werd mijn telefoon overspoeld met een reeks steeds boosere berichten van Eric.
“Wauw, echt volwassen.”
“Ik probeerde gewoon realistische verwachtingen te scheppen; niet iedereen is rijk.”
“Chris is een vreselijke vriend.”
“Je hebt net een GEWELDIGE man gemist.”
Ik heb geen discussie met hem aangegaan. Wat kon ik zeggen tegen iemand die geloofde dat menselijke interactie gebaseerd was op transacties? Ik stuurde hem gewoon een duim omhoog-emoji en blokkeerde zijn nummer.
Mia belde me later die avond op, nog steeds giechelend om het hele voorval.
‘Het spijt me zo,’ zei ze. ‘Eerlijk gezegd dacht ik dat hij normaal was. Chris besefte ook niet dat hij normaal was.’
‘Maak je geen zorgen,’ zei ik, tot mijn eigen verbazing over hoe ontspannen ik me voelde. ‘We hebben er in ieder geval allemaal een geweldig verhaal aan overgehouden.’
‘Klopt,’ beaamde ze. ‘Dat zal de komende tien jaar officieel op elk feest herhaald worden.’
Dit hele voorval heeft me één gouden regel van daten geleerd: als een man erop staat te betalen, zorg er dan voor dat hij je later geen rekening stuurt.
En hoe zit het met die sleutelhanger? Die heb ik bewaard. Niet omdat hij me aan Eric deed denken, maar omdat het een leuk souvenir was van de meest bijzondere dag van mijn leven.
