‘Van kleine, ongewenste bezoekers,’ antwoordde ze.
“Bedwantsen klimmen niet over gladde oppervlakken. Daarom zetten sommige reizigers hun tassen in het bad, waar de beestjes er niet bij kunnen. Als je die nachtmerrie eenmaal hebt meegemaakt, neem je nooit meer risico’s.”
Haar woorden brachten iets in me op zijn plek. Wat ik dacht dat een eigenaardige gewoonte was, bleek in werkelijkheid een slimme voorzorgsmaatregel te zijn – een die voortkwam uit ervaring en misschien ook wel wat welverdiende wijsheid.

