Een hartverwarmend gesprek over generaties heen
Ik nam mijn 92-jarige vader onlangs mee naar het winkelcentrum om nieuwe schoenen te kopen. We aten wat in de foodcourt, waar hij rustig naar een tiener keek die vlakbij zat.

De tiener had felgekleurd haar – groen, rood, oranje en blauw – dat ze op een opvallende en ongedwongen manier had gestyled.

Elke keer dat de tiener onze kant op keek, zag hij dat mijn vader naar hem keek. Mijn vader staarde niet met een oordeel; hij was gewoon geïntrigeerd.

Uiteindelijk raakte de tiener geïrriteerd en vroeg: “Is er iets, meneer?” Mijn vader reageerde niet defensief of geïrriteerd. In plaats daarvan glimlachte hij vriendelijk, wat de situatie meteen verzachtte.

Hij legde uit dat mensen zich anders uiten, afhankelijk van de generatie waartoe ze behoren. Hij vond het zelfvertrouwen van de tiener interessant, maar niet verwerpelijk.

De tiener keek verrast en ontspande toen weer.

LEES VERDER OP DE VOLGENDE PAGINA 🥰