Kunststof snijplanken hebben de neiging om na verloop van tijd diepe groeven en messporen te ontwikkelen, en deze kieren vormen een verborgen risico. Een studie waarnaar veelvuldig wordt verwezen in PubMed en die werd uitgevoerd door onderzoekers van de Universiteit van Californië, Davis, toonde aan dat bacteriën zich in deze groeven nestelen en vaak zelfs na grondig wassen nog aanwezig zijn . Omdat plastic niet-poreus is, kunnen microbiële cellen die in snijwonden vastzitten, gedijen in vochtige omgevingen, waardoor microbiologen ‘opslagplaatsen’ (‘harborage sites’) creëren. Wanneer de snijplank opnieuw wordt gebruikt – met name voor rauw vlees of gevogelte – kunnen deze bacteriën weer in het voedsel terechtkomen, wat het risico op kruisbesmetting vergroot.
Hout daarentegen heeft de neiging zichzelf te sluiten wanneer vezels opzwellen en krimpen. Hoewel houten planken wel degelijk slijtage vertonen, creëert hun oppervlak doorgaans niet dezelfde hardnekkige bacteriële schuilplaatsen als plastic. Bovendien kunnen verbindingen die van nature in sommige hardhoutsoorten voorkomen, zoals tannines, verder bijdragen aan antibacterieel gedrag. Onderzoekers van instellingen zoals de University of Wisconsin-Madison , wiens werk vaak wordt aangehaald in discussies over door voedsel overgedragen pathogenen, hebben herhaaldelijk vastgesteld dat houten snijplanken verrassend veerkrachtig zijn bij blootstelling aan veelvoorkomende door voedsel overgedragen bacteriën.
LEES VERDER OP DE VOLGENDE PAGINA 🥰
